ده شاخه گل سرخ

ده شاخه گل سرخ بچینید
در راه بمانید
یک یک شهدا را همه با نام بخوانید
تا زمزمه خلق به فریاد درآید
آن بغض فروخورده بترکد
خلقی بخروشد
وین تیره شب آخر به سرآید
ده شاخه گل سرخ بچینید
از جای برآیید
از خانه درآیید
پرپرشده گل را سر هر کوچه بپاشید
کان «قصه ناگفته» همه خلق بداند
تا خشم فروخفته دگر سربگشاید
وین تیره شب آخر به سرآید
ده شاخه گل سرخ بچینید
با یاد شهیدان
چون پرچم سرخی
در رهگذر باد بگیرید
تا باد مگر در گذر خویش
این قصه جان‌سوز به هر گوشه رساند
در گوش همه، فصلی از این قصه بخواند
تا خشم، خروشی شده، خورشید برآید
وین تیره شب آخر به سرآید
ده شاخه گل سرخ بچینید …

عسگر آهنین